Hüzün

Şimdilerde yok pek şiir okuyan
Otobüs duraklarındaki bekleyiş
Metroda da var hep aynı hüzün
Öyle korkmuşlar ki konuşmuyorlar
Kulakları duysa gönülleri kelepçeli
Unutulmuş bir alışkanlıktı bekleyiş

Sabah bir kuş beton balkona kondu
O kuş hiç ötmedi uyumuş olacak
İrtesi gün çocuk ağladı annesi hıçkırdı
Yok şimdilerde pek ninni okuyan
Bir otobüs yanaştı ağırdan alacaklı
Durdu önce sonra esti gitti

Halil ESEN